Η EFENPRESS χρησιμοποιεί την παρούσα διεύθυνση σαν εφεδρική, για τη περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο διακοπεί η δυνατότητα πρόσβασης στην κύρια διεύθυνση, η οποία είναι η
http://www.efenpress.blogspot.com/
Παρακαλούμε, κάντε κλίκ πάνω στην ανωτέρω διεύθυνση προκειμένου να εισέλθετε στην Εφημερίδα μας.
Σας ευχαριστούμε
EFENPRESS
 |
| Εύη Σαραντέα, ακρυλικό, |
Της συνεργάτιδός μας, Ρένας Ραψομανίκη
Της το είχε ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους: « Μην αναλώνεσαι για μια τελειωμένη υπόθεση»
Η άλλη δεν ήθελε να το αποδεχτεί. «Δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε αγγίζει η ποίηση. Είσαι τόσο ευαίσθητη.»
Η ίδια δεν ήταν καθόλου σίγουρη ότι ήταν ευαίσθητη. Είναι αλήθεια ότι ένιωθε ένα σκίρτημα στην καρδιά κάθε φορά που αντίκριζε, απρόσμενα λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, το καινούργιο φεγγάρι, σαν χρυσή φετούλα λεμονιού, και η θύμηση της γιαγιά της γινόταν έντονη, γιατί εκείνη την είχε μάθει να το αποζητά την ώρα που έπαιρνε να σουρουπώνει. Και, κόντρα στον ορθολογισμό που απόκτησε έκτοτε, έκανε μια μυστική ευχή: « φτου σου νιο φεγγάρι, κάνε μου τη χάρη…» Μα ήταν αρκετό αυτό για να χαρακτηριστεί ευαίσθητη; (περισσότερα…)
Της Ρένας Ραψομανίκη
Μήνες πάσχιζε χωρίς επιτυχία να θυμηθεί τους στίχους κάποιου ποιήματος του οποίου δεν ήξερε ούτε ποιητή, ούτε τίτλο, ούτε συλλογή, ούτε καν αν υπήρχε. Όχι πως ήταν λάτρης της ποίησης – ούτε από παιδεία, ούτε από ιδιοσυγκρασία. Μα εκείνοι οι στίχοι που είχε δει -χρόνια πολλά πριν – σ’ ένα μπλε μαθητικό τετράδιο ανάμεσα σε ασκήσεις τριγωνομετρίας είχαν ασκήσει πάνω του μια κάποια γοητεία. Ίσως εξ αιτίας της απρόσμενης θέσης που βρέθηκαν, ίσως γιατί το τετράδιο ήταν δικό της.
Ο ορειβάτης πέρασε το Σαββατοκύριακο στο βουνό, όπου ταλαιπώρησε το σώμα του, αλλά γέμισε την ψυχή του με ομορφιά και φώς.
Το βράδυ της Κυριακής επέστρεψε στις ανέσεις του πολιτισμού και κοιμήθηκε στο μαλακό του κρεβάτι, κάτω από το ζεστό του πάπλωμα μέσα στην θαλπωρή της κεντρικής θέρμανσης.
«Πώς ήταν», τον ρώτησα, « το ξύπνημα της Δευτέρας;»
« Ξύπνησα με την ανείπωτη εκείνη αίσθηση ανθρώπου, που έχει απολαύσει έναν χορταστικό ύπνο. Έναν ύπνο χωρίς διακοπές, χωρίς όνειρα, έναν ύπνο που συνορεύει με το θάνατο, χωρίς όμως την εφιαλτική αιωνιότητα εκείνου.
Τα μέλη βαριά, αρνούνταν να συμμετάσχουν στη διαδικασία εγρήγορσης και εξακολουθούσαν να μένουν ακίνητα, αποχαυνωμένα. Οι αισθήσεις αφυπνίζονταν αργά και διαδοχικά. Πρώτα άκουσα γνώριμους ήχους από τον κήπο. Ο σκύλος μου γάβγιζε απαιτητικά – η πρωινή του βόλτα είχε καθυστερήσει. Μισάνοιξα τα μάτια – με θάμπωνε το πρωινό φως που έμπαινε από τις γρίλιες. Κοίταξα το ρολόι. Περασμένες οχτώ. Τι ωραία που είναι η ζωή για τους συνταξιούχους! (περισσότερα…)
EFENPRESS - ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 