Η λογοτεχνική μας γωνιά
Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές…το ραδιογωνιόμετρο
Μα, αν το καλοσκεφτείς, ήμουν σωστά προσανατολισμένη!
Η πεποίθησή μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν ότι δεν σπουδάσαμε μαζί. Η πρώτη και τελευταία φορά που σε είδα στους Πανεπιστημιακούς χώρους ήταν στο εναρκτήριο μάθημα της Γενικής Φυσικής όταν εγώ μαζί με άλλους πολλούς διαγκωνιζόμαστε μπροστά στην επάνω κλειστή πόρτα του αμφιθέατρου αδημονούντες ν’ ανοίξει, να κατεβούμε τρέχοντας τα σκαλιά, να πιάσουμε θέση στο πρώτο έδρανο, να κατακτήσουμε τη γνώση. Εσύ ήσουν απόμακρος, ακουμπισμένος με την πλάτη στον τοίχο ( έχω την εντύπωση πως ήταν η αγαπημένη σου στάση ) και μας κοίταζες απλανώς ίσως και αφ’ υψηλού· πάντως με το μυαλό αλλού. Σε είδα, με είδες, δεν μιλήσαμε. Έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας, σκέφτηκα. Είχα τόσο χαρεί στην ιδέα πως θα είμαστε συμφοιτητές! (περισσότερα…)