Η λογοτεχνική μας γωνιά: «Συναυλία τζιτζικιών»

Του Ιωάννου Γ. Νιώτη 

 

Ένα θαυμαστό πυροτέχνημα ήχων- μυριάδες ρουκέτες από φως και φλόγα μεσημεριού, τοξεύονται στα ουράνια, σκάζουνε, φουντώνουνε μ’ αέναη ορμή, Άπειρα πύρινα συντριβάνια, σε φαντασμαγορία θριάμβου.
Έθνη από τζιτζίκια, κλαρωμένα στ΄ αναρίθμητα κλαριά του πευκιά, εκτελούν την προαιώνια συμφωνία τους με το ίδιο, το αμετάβλητο κέφι που πρωτολάλησαν κάτω από τον ήλιο. Το ξανθό φως του και η πύρα του θρέφανε το αυγό τους μέσα στην πανάλαφρη ψύχα του ασφοδελού.