Η λογοτεχνική μας γωνιά

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές… 21 Απριλίου πρωί

 

Όταν τα παιδιά συνάντησαν τον Πάουλ Κλέε

της Ρένας Ραψομανίκη

 

Στην πρωτεύουσα τα γεγονότα διαδραματίζονταν δίπλα σου, δεν έφταναν σαν μακρινός απόηχος μέσα από σελίδες εφημερίδων. Μπορούσες ν’ απλώσεις το χέρι και να τ’ αγγίξεις, να νιώσεις τον παλμό  και την έξαψη της αμεσότητας  κι όταν πια η σκόνη κατακάθιζε και από το άρωμα έμενε το απόσταγμα μπορούσες να πεις: ήμουν κι εγώ εκεί. Εκεί ήταν η Αίγλη όταν ξετυλίχτηκαν τα πρωτόγνωρα γεγονότα ένα πρωινό του Απρίλη με την αθηναϊκή άνοιξη στα καλύτερά της. Η πρώτη αίσθηση της ημέρας ήταν ήχοι από εμβατήρια που έρχονταν από το ραδιόφωνο κι ας είχε περάσει κι όλας μήνας από την εθνική γιορτή. Παράξενο! Και να ‘ταν το μόνο! Η μητέρα δεν έδειχνε τη συνηθισμένη φούρια να φύγουν  για το σχολείο. Η Αίγλη δεν θα έλεγε όχι στην πολυτέλεια ενός ανέλπιστου Κυριακάτικου χουζουριού, αν και δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία πως ήταν Παρασκευή.

Η Λογοτεχνική μας γωνιά

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές…στην Πρωτεύουσα

Βασίλι   Καντίνσκι

της Ρένας Ραψομανίκη

ΘΕΜΑ

Για μια οικογένεια με γονείς εκπαιδευτικούς και παιδιά μαθητές, το “καλή χρονιά” ακουγόταν πιο φυσικό τον  Σεπτέμβρη παρά  τον Γενάρη. Ήταν ο Σεπτέμβρης ο μήνας που σηματοδοτούσε αλλαγές – συνήθως αναβαθμίσεις. Από το δημοτικό στο Γυμνάσιο κι από κει στο Λύκειο, από απλοί διδάσκοντες στη θέση υποδιευθυντή με στόχο την επίζηλη θέση του Γυμνασιάρχη. Ο συγκεκριμένος Σεπτέμβρης, ωστόσο, ήταν μοναδικός και η αλλαγή που κουβάλησε  καθοριστική. Η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα. Για τους γονείς η σωστή λέξη θα ήταν: ξεριζώθηκαν. Για τα παιδιά, που δεν είχαν προλάβει ν’ απλώσουν ρίζες στο νησί, η μεγάλη πόλη αποτελούσε ταυτόχρονα το άγνωστο που τα φόβιζε και το καινούργιο που τα συνέπαιρνε. Για  όλους  η μετάθεση στην πρωτεύουσα ήταν αδήριτη ανάγκη· ο μεγάλος γιος θα σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο και η οικογένεια δεν μπορούσε να συντηρεί δύο σπίτια. 

Η Λογοτεχνική μας γωνιά

Φούγκα για δύο ασύμμετρες φωνές…ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ

 

της Ρένας Ραψομανίκη

 

Η κυρά- Βαρβάρα βγήκε ασθμαίνουσα από το δωμάτιο της λεχώνας και πέρασε τρεχάτη όλο το μακρύ διάδρομο  που οδηγούσε στο σαλόνι.

Τρεχάτη που λέει ο λόγος δηλαδή, αφού ήταν απορίας άξιο πώς τα δυσανάλογα  κοντόχοντρα ποδαράκια  κατάφερναν να σηκώνουν το βάρος ενός τόσο πληθωρικού  κορμιού. Οφείλει να παραδεχτεί κανείς, όμως, ότι ήταν εξαιρετικά ευκίνητη και, καθώς περπατούσε με πηδηχτό βήμα, τα τροφαντά στήθη – χάρη στα οποία είχε αποκτήσει και την ιδιότητα της τροφού δίπλα σ’ εκείνην της μαμής – πηγαινοέρχονταν αγέρωχα πέρα δώθε αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας, ενώ οι τεράστιες περιφέρειες εκτελούσαν  αρμονική ταλάντωση διαγράφοντας μια εντελώς ξεχωριστή καμπυλόγραμμη τροχιά.

Ελληνικοί πύραυλοι Patriot στη Τουρκία; Μια απίθανη…πιθανότητα!

Κυριολεκτικά …»άδειασαν τα κανάλια»!

Με το που έγινε αντιληπτό ότι στο ART TV δίνει συνέντευξη στον καταπληκτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο Χρήστος Μακρυγιάννης, τα τηλεκοντρόλ «πήραν φωτιά»!

 Και όχι άδικα.

 

  Ο Χρήστος Μακρυγιάννης, Ανωτ. Αξιωματικός του Ε.Σ. εα, γνωστός τόσο από την Υπηρεσιακή του αρτιότητα και κατάρτιση και τη δραστηριοποίησή του κατά τη νύκτα των Ιμίων που ως επικεφαλής μονάδος Α/Α πυραύλων ΧΩΚ, είχε δώσει -πρώτος αυτός- την εντολή υψίστης ετοιμότητος για κατάρριψη των Τουρκικών αεροσκαφών που θα τολμούσαν να κινηθούν κατά των Ελληνικών θέσεων και μονάδων, περιμένοντας μόνο το σήμα  (που δεν δόθηκε ποτέ…),  όσο και από τις Εθνικά αμετακίνητες θέσεις του, τον πατριωτισμό και το ήθος του, έδινε- μέσω skype– στο ART TV και συγκεκριμένα στην εκπομπή «Τα πάντα ρει», άλλη μια εντυπωσιακή για την ειλικρίνεια, ενημερότητα και σαφήνεια συνέντευξη.